Το απόσπασμα προέρχεται από ομιλία της ποιήτριας Κικής Δημουλά (1931-2020) από το βιβλίο «Εκλήθην ομιλήτρια» (Ίκαρος, 2022). [§1] Εις σε προστρέχω, μνήμη, με πολύ σεβασμό, σαν να μου ήσουν ξένη, σαν να μην έχουμε φάει μαζί ψωμί και δάκρυα, σαν να μην ξέρω…
Οι χορδές της λύρας παίρνουν φωτιά, ο ήχος συγκλονίζει και ο Ψαραντώνης χαμηλόφωνα μaς τραγουδά: «Ζηλεύω του σταυραετού/ απού πετά στα νέφη και παίζει με τις αστραπές/ και με τ’ αστροπελέκια». Ήταν κάτι σαν πρόβα για τις εμφανίσεις του (απόψε, αύριο και μεθαύριο)…
Το απόσπασμα προέρχεται από την εισαγωγή του βιβλίου «Ο ελληνικός εμφύλιος» (Επίκεντρο, 2022) του πολιτικού επιστήμονα Ραϋμόνδου Αλβανού. [§1] Γιατί δεν αγαπάνε οι μαθητές την ιστορία; Οι απαντήσεις είναι γνωστές. Γιατί συνήθως πρέπει να τη μάθουν παπαγαλία, γιατί συνήθως μαθαίνουν για προσωπικότητες…
[§1] Βρισκόμαστε σ’ ένα σταυροδρόμι· δεν ήμασταν ποτέ απομονωμένοι· μείναμε πάντα ανοιχτοί σ’ όλα τα ρεύματα –Ανατολή και Δύση· και τ’ αφομοιώναμε θαυμάσια τις ώρες που λειτουργούσαμε σαν εύρωστος οργανισμός. Συνταραζόμαστε κι εμείς, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα, από διαδοχικές κρίσεις, αποκαλυπτικές εφευρέσεις και φόβους,…
[§1] Το πιο οξύ πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο σημερινός κόσμος είναι το πρόβλημα του παρελθόντος. Τι θα γίνει; Θα συνεχίσει τον καθιερωμένο διάλογο του εκάστοτε παρόντος με το παρελθόν, θα αναγνωρίσει πως αυτό το παρελθόν περικλείει και εκφράζει εύγλωττα μιαν άξια απολύτως έγκυρη…